ทำความเข้าใจกับดนตรี ดนตรีเป็นรูปแบบศิลปะและกิจกรรมทางวัฒนธรรมที่สื่อได้รับการจัดระเบียบในเวลา องค์ประกอบทั่วไปของดนตรี ได้แก่ ระดับเสียง ซึ่งควบคุมท่วงทำนองและความกลมกลืน จังหวะ และแนวคิดที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ จังหวะ เครื่องวัด และข้อต่อ

ไดนามิก ความดังและความนุ่มนวลและคุณภาพเสียงของเสียงต่ำและเนื้อสัมผัส  ของเสียงดนตรี สไตล์หรือประเภทของเพลงที่แตกต่างกันอาจเน้น ไม่เน้น หรือละเว้นองค์ประกอบเหล่านี้บางส่วน ดนตรีบรรเลงด้วยเครื่องดนตรีและเทคนิคการร้องที่หลากหลายตั้งแต่การร้องเพลงไปจนถึงการแร็พ

มีแต่ท่อนบรรเลง ท่อนร้องอย่างเดียว เช่น เพลงที่ไม่มีเครื่องดนตรีประกอบและท่อนที่รวมเสียงร้องและเครื่องดนตรีเข้าด้วยกัน  ในรูปแบบทั่วไป กิจกรรมที่บรรยายดนตรีว่าเป็นศิลปะหรือกิจกรรมทางวัฒนธรรม ได้แก่ การสร้างสรรค์ผลงานดนตรี เพลง ทำนอง ซิมโฟนี เป็นต้น การวิจารณ์ดนตรี การศึกษาประวัติศาสตร์ดนตรี และ การทดสอบความงามของดนตรี

นักปรัชญาชาวกรีกและอินเดียโบราณนิยามดนตรีว่าเป็นโทนเสียงที่เรียงตามแนวนอนเป็นท่วงทำนองและแนวตั้งเป็นความกลมกลืน คำพูดทั่วไปเช่น “ความกลมกลืนของทรงกลม” และ “มันเป็นเพลงที่หูของฉัน” ชี้ไปที่แนวคิดที่ว่าดนตรีมักจะเป็นระเบียบและน่าฟัง อย่างไรก็ตาม นักประพันธ์เพลงแห่งศตวรรษที่ 20 จอห์น เคจ คิดว่าเสียงใดๆ

ก็ตามสามารถเป็นดนตรีได้ เช่นไม่มีเสียง มีแต่เสียง กิจกรรมที่บรรยายดนตรีว่าเป็นศิลปะหรือกิจกรรมทางวัฒนธรรม ได้แก่ การสร้างสรรค์ผลงานดนตรี เพลง ท่วงทำนอง ซิมโฟนี่ เป็นต้น การวิจารณ์ดนตรี การศึกษาประวัติศาสตร์ดนตรี และการตรวจสอบความงามของดนตรี นักปรัชญาชาวกรีกและอินเดียโบราณกำหนดดนตรีเป็นโทนเสียงที่เรียงลำดับตามแนวนอนเป็นท่วงทำนองและแนวตั้งเป็นความสามัคคีคำพูดทั่วไปเช่นความกลมกลืนของทรงกลมและมันเป็นเพลงที่หูของฉัน

ชี้ไปที่แนวคิดที่ว่าดนตรีมักจะเป็นระเบียบและน่าฟัง อย่างไรก็ตาม นักประพันธ์เพลงแห่งศตวรรษที่ 20 จอห์น เคจ คิดว่าเสียงใดๆ ก็ตามสามารถเป็นดนตรีได้เช่นไม่มีเสียงมีแต่เสียงกิจกรรมที่บรรยายดนตรีว่าเป็นศิลปะหรือกิจกรรมทางวัฒนธรรม ได้แก่ การสร้างสรรค์ผลงานดนตรี เพลง ทำนอง ซิมโฟนี่ เป็นต้นการวิจารณ์ดนตรี การศึกษาประวัติศาสตร์ดนตรี และการตรวจสอบสุนทรียะของดนตรี

อย่างไรก็ตามนักประพันธ์เพลงแห่งศตวรรษที่ 20 จอห์น เคจ คิดว่าเสียงใดๆ ก็ตามสามารถเป็นดนตรีได้เช่นไม่มีเสียง มีแต่เสียงและการสอบสุนทรียศาสตร์ของดนตรีนักปรัชญาชาวกรีกและอินเดียโบราณนิยามดนตรีว่าเป็นโทนเสียงที่เรียงตามแนวนอนเป็นท่วงทำนองและแนวตั้งเป็นความกลมกลืน 

คำพูดทั่วไปเช่นความกลมกลืนของทรงกลมและมันเป็นเพลงที่หูของฉันชี้ไปที่แนวคิดที่ว่าดนตรีมักจะเป็นระเบียบและน่าฟังอย่างไรก็ตามนักประพันธ์เพลงแห่งศตวรรษที่ 20 จอห์นเคจ คิดว่าเสียงใดๆ ก็ตามสามารถเป็นดนตรีได้ เช่นไม่มีเสียง มีแต่เสียงและการสอบสุนทรียศาสตร์ของดนตรี