การเต้น B-boy คืออะไร

การเต้น B-boy หรือเบรกแดนซ์ไม่จำเป็นต้องเป็นคนละตินอเมริกาหรือคนผิวดำ มีรสนิยมทางดนตรีหรือแต่งตัวต่างกัน แค่เต้นก็เพียงพอแล้วสำหรับการเป็นนักเต้นบีบอย

B-boy (อังกฤษ: B-boy) หรือ B-girl (อังกฤษ: B-girl) เป็นที่ชื่นชอบในวัฒนธรรมฮิปฮอป โดยเฉพาะการเต้นเบรกแดนซ์ ที่มาของคำนี้มาจากดีเจฮิปฮอป DJ Kool Herc ซึ่งสังเกตเห็นกลุ่มนักเต้นตอบรับขณะที่เขาเล่นเพลง โดยตั้งชื่อว่าบีทบอย (อังกฤษ: beat-boy) หรือบีบอย

การเต้น B-boy

นักเต้นบีบอยมีองค์ประกอบพื้นฐานสี่อย่าง เริ่มจาก Toprock ส่วนประกอบที่สองคือ Downrock หรือ Footwork ซึ่งเป็นองค์ประกอบที่สาม คือ Freeze และองค์ประกอบสุดท้ายคือ Power

Breaking หรือ b-boying หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า Breakdance เป็นรูปแบบของการเต้นรำที่พัฒนาขึ้น เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมฮิปฮอปในหมู่วัยรุ่นผิวดำและฮิสแปนิก ในเซาท์บรองซ์ระหว่างปี 1970 คำว่า b-boy มาจากคำว่า break boy ด้วยเหตุผลที่พวกเขาเป็นนักเต้นโดยเฉพาะ พวกเขาเต้นในแนวฮิปฮอป ฟังก์ และแนวเพลงอื่นๆ มักมีการรีมิกซ์ ระหว่างเพลง

    องค์ประกอบพื้นฐานสี่ประการมีรากฐานมาจากการทำลายการเต้น องค์ประกอบแรกคือ TopRock มันคือการเต้นรำ มีรูปแบบการเต้นยืนซึ่งแปลตรงไปยังคำว่า ท็อป แปลว่า ข้างบน ร็อคเป็นเขย่าหรือโยก ไม่ว่าจะเขย่าหรือร็อคแปลรวมกันเป็นการเต้นรำด้านล่าง ซึ่งเรียกอีกอย่างว่าฟุตเวิร์ค (Footwork) คือการเต้นรำบนพื้น

องค์ประกอบที่สามคือการเยือกแข็ง (Freeze) คือท่าสิ้นสุดซึ่งจะหยุดอิริยาบถต่างๆ เมื่ออยากเต้นให้จบหรืออยากหยุดตามจังหวะเพลง จะท่าง่ายๆ หรือท่าสุดเอ็กซ์ตรีมก็ได้ เช่น ท่าคว่ำ องค์ประกอบที่สี่คือ Powermove ซึ่งเป็นการเคลื่อนไหวที่ใช้พลังของร่างกายและแรงเหวี่ยงหนีศูนย์กลาง ส่วนใหญ่ทำการแสดงผาดโผนเป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหว เพื่อทำการหมุนบนพื้นดินหรือในอากาศ

    คำว่า breakdancing (breakdancing) ยังไม่เป็นที่ยอมรับในวัฒนธรรมฮิปฮอป เป็นคำที่สื่อประกาศใช้เพื่ออธิบายการแตกสลาย หรือ B-boying บนท้องถนน ผู้บุกเบิกรูปแบบศิลปะส่วนใหญ่และผู้ปฏิบัติงานที่มีชื่อเสียง เรียกว่าเต้นบีบอย

    คำว่า B-Boying มาจากภาษาแอฟริกัน แปลว่า กระโดด เต้น และถูกใช้ในแม่น้ำ Bronx เพื่อเรียก B-Boying ซึ่งเป็นรูปแบบการเต้นของ B-Boys The B ใน Bgirl : Bboy ย่อมาจาก Break-Girl : Break-Boy (บางครั้งเรียกว่า Boogie หรือ Bronx) B-Boying เรียกอีกอย่างว่า Breaking หรือ break dance

    ซึ่งก่อนหน้านี้รู้จักกันในชื่อ Rocking เป็นภาพสะท้อนของอิทธิพลของวัฒนธรรมแอฟริกันอเมริกันหรือละติน (เปอร์โตริโก) ที่มาพร้อมกับการย้ายถิ่นฐานและการตั้งถิ่นฐานในนิวยอร์กในช่วงเวลาดังกล่าว ในช่วงปลายยุค 60 “พัง” เป็นการเต้นที่ได้รับอิทธิพลจากรูปแบบการเต้นที่หลากหลาย ทั้งท่าจากยิมนาสติก รวมถึงจากศิลปะการเคลื่อนไหวของโลกตะวันออกอีกด้วย คิดว่าการพังหรือการเต้นเบรกแดนซ์มีรากฐานมาจาก

Capoeira หรือ Capoeira คำว่า Break เป็นช่วงเวลาของดนตรีที่เข้มข้นและสนุกสนาน ในช่วงจังหวะนี้ นักเต้นจะแสดงอารมณ์ด้วยท่าเต้นที่สะดุดตาที่สุดเท่าที่เคยมีมา เอาเป็นว่ามีอะไรจะให้ดู Kool DJ Herc เป็นที่รู้จักจากการขยายจังหวะนี้ไปสู่ความสนุกมากมาย ด้วยเครื่องเล่นแผ่นเสียงถึง 2 แผ่น โดยเล่นทั้ง 2 แผ่นพร้อมกันและใช้แผ่นเพลงแผ่นเดียวกัน

นักเต้นสามารถถ่ายทอดท่าเต้นได้นานขึ้นโดยใช้เทคนิคการถูแผ่นต่างๆ ซึ่งมักจะใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาที ในช่วงแรกๆ การเต้นรำเป็นท่าเต้นแบบตั้งตรงซึ่งต่อมากลายเป็นที่รู้จักในชื่อ

ชื่อการโยกบนสุดคือการเต้นแบบยืน มันได้รับอิทธิพลจากการอัพร็อคในบรู๊คลิน เต้นแท็ป ลินดี้ฮ็อป ซัลซ่า การออกแบบท่าเต้นแอฟโรคิวบา ชาวแอฟริกันพื้นเมือง และชนพื้นเมืองอเมริกัน นอกจากนี้ยังมีท่าเต้นระดับท็อปร็อกสไตล์ชาร์ลสตันที่รู้จักกันในชื่อ “ชาร์ลี ร็อค” อิทธิพลอีกประการหนึ่งมาจากป๊อปคอร์นฮิตของเจมส์ บราวน์ (1969) และ Get on the Good Foot (1972) เต็มไปด้วยพลังและการแสดงโลดโผนที่สนุกสนาน ผู้คนจึงเริ่มเต้นในสไตล์ GoodFoot

แนะนำ : การเต้น K-pop
credit : gclub

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *